اولین بار وقتی شنیدم که دولت چین با ارائه یک اپلیکیشن یا برنامه کاربردی ، امکان این را فراهم نموده است که شما همانند ترافیک خودروها از ترافیک و چگونگی و میزان پراکندگی افراد مبتلا به بیماری کرونا هم مطلع بشوید ، خیلی تعجب کردم.
کنجکاو شدم تا بفهمم که چگونه میتوان بیش از یک ونیم میلیارد ساکنان یک کشور را در چنین چارچوب و نظمی گرد آورد . مفهوم وجود چنین نرم افزاری این بود که دولت چین باید از موارد زیر مطلع باشد :
– شما چه کسی هستید؟
– در کدام نقطه از کشور ساکن هستید؟
– چند ساله هستید؟
– مرد یا زن؟
درجه دمای بدن شما در ۲۴ ساعت گذشته چه بوده و چه تغییری کرده است؟
– با چه کسی یا کسانی در ۲۴ ساعت گذشته ارتباط و تماس داشته اید؟
– آیا این افراد در نرم‌افزار ثبت نام شده اند؟ یا افرادی خارج از نرم‌افزار هستند؟
– اگر محل ثبت اطلاعات شما نسبت به ۲۴ ساعت گذشته تغییر کرده است ، به چه دلیلی شما سفر کرده اید؟
– اگر دمای بدن شما تغییر کرده است، آیا به پزشک مراجعه کرده اید یا نه ؟ کدام پزشک ؟ کدام مرکز درمانی؟ نتیجه مراجعه شما باید توسط همان پزشک یا مرکز درمانی در سیستم ثبت شود.
– در این سیستم شما با یکی از سه برچسب : سبز ، زرد یا قرمز دسته بندی میشوید و بنا بر همین شیوه معلوم میگردد که مثلا در کدام نقطه از چین افرادی با برچسب قرمز وجود دارند یا در حال تردد یا زندگی هستند و به همین ترتیب در سایر انواع برچسب ها …
موارد فوق و یا مواردی دیگر که احتمالا از آنها اطلاع دقیقی نداریم به دولت چین، نهادهای درگیر در مسائل بهداشتی، مردم عادی، پزشکان، فعالان بخش عمومی و خصوصی تصویر دقیقی از آنچه در اطراف آنها می گذرد، ارائه میکند. و به آنها اجازه میدهد در ارتباطات روزمره خود با دیگری، تصویر دقیقی از وضعیت او یا سایر کسانی که در اطراف هستند را بدست بیاورند.
همه این اطلاعات و همه این شفافیت بر اساس یک نرم‌افزار کاربردی ساده ولی قدرتمند که به سرعت در اختیار مردم قرار گرفته است، بدست آمده و با توجه به پراکندگی و دسترسی افراد به ابزارهای دیجیتال و گوشی های هوشمند و البته همکاری داوطلبانه مردم و مسئولان با یکدیگر، مبارزه با ویروس در کشوری به بزرگی و پرجمعیتی چین تقریبا مقدور شده است.
نقش فن آوری در چنین لحظات و مقاطع حساسی روشن میشود، از نظر برخی از ما همچنان گوشی تلفن هوشمند وسیله ای تفریحی و ابزاری برای جوانان و بچه هاست ولی هر روز ابزارهای تازه ای به زندگی روزمره ما وارد میشوند که گوشی های هوشمند و اینترنت را همچون آب آشامیدنی، برق یا گاز بعنوان یک ضرورت در زندگی انسان های امروزی تثبیت می کند.
در این میان ما بعنوان مردم ، مسئولان و بخش خصوصی و متخصصین فن آوری هر کدام جداگانه مسئولیم و باید هر چه سریعتر و تا دیر نشده با کنار گذاشتن شیوه های قدیمی و کهنه و درگیری ها و رقابت های بی حاصل به سمت یک رفتار معقول جمعی قدم برداریم.
مردم مسئولیت دارند تا به محض راه‌اندازی چنین سامانه یا سامانه هایی، بجای فروافتادن در تئوری های توطئه و خیالبافی های رسانه های زرد با علاقه مندی و داوطلبانه اطلاعات را در اختیار چنین سامانه هایی قرار دهند.
و نه تنها این مسئولیت را در قبال خود و خانواده و اطرافیان انجام دهند بلکه به کسانی که ممکن است در اطراف آنها زندگی کنند ولی توانایی و دسترسی به ابزارهایی اینچنین نداشته باشند نیز کمک و راهنمایی کنند. چرا که هیچکس از گزند بیماری در امان نیست و مهم نیست که خود او و یا عزیزانش در چه حال و روزی هستند ، همه در این یک موضوع به هم ربط داریم.
مسئولین محترم هم در قبال چنین شرایطی باید بپذیرند که عدم شفافیت، پنهانکاری و نسبت دادن مشکلات به زمین و زمان، صرفا بر حجم مشکلات و گرفتاری های آنها و بی اعتمادی مردم می افزاید، از این فرصت به دست آمده برای رفتاری مدبرانه و معقول همراه با شفافیت استفاده کرده و اجازه دهند تا بخش خصوصی و غیر وابسته به حاکمیت که منافع واضح و روشن اقتصادی و کاری دارد، عهده دار چنین سامانه ای گردد. و تجمیع اطلاعات و پردازش داده های خام را به بخش خصوصی واگذار نمایند و از تکرار اشتباهات گذشته که با تصدی گری و دخالت در روند اجرای یک رفتار استاندارد موجبات تاخیر و تعلل در امور را فراهم میکردند، دست بردارند.
بخش خصوصی و بخصوص استارت آپ های مالی و بانکی در کشور دارای رابط کاربری جا افتاده و فعال هستند و به بخش قابل توجهی از اطلاعات عادی مردم دسترسی دارند و کافیست تا ضمن اضافه نمودن بخش سلامت به این برنامه های کاربردی، مدیریت متمرکز اطلاعات تشکیل شده و در یک ارتباط فنی با این قبیل برنامه های کاربردی و پر کاربر این قابلیت اضافه گردد و نتیجه اطلاعات پردازش شده و تجمیع شده نیز به صورت یک نقشه هوشمند در اختیار برنامه های مذکور جهت نمایش به مخاطبان مختلف قرار گیرد.
متخصصین، برنامه نویسان، صاحبان کسب و کارهای مالی و غیر مالی پرمخاطب نیز، یکبار تلاش کنند تا به جای رقابت و مسابقه در مسیر بی حاصل در اثبات خود و نشان تجاری خود، با همدلی و همفکری دور هم گرد آمده و شرایط ایجاد یک دستورالعمل فراگیر و سامانه بهداشتی و درمانی در کشور را با همکاری نهادی های علمی و پزشکی فراهم کنند.
من از همه مردم، مسئولان و فعالان حوزه فن آوری دعوت میکنم تا این بار ورود و ظهور یک ویروس کشنده به کشور که ممکن است تک تک ما و عزیزانمان را درگیر کند و خدای ناکرده آسیبی جدی به جان و مال همه ما وارد نماید را به فرصتی برای همدلی و همکاری و نوآوری تبدیل کنیم.
